Echte verandering begint niet met hoop, maar met angst.
Fotocredits: iStock Images
"Waarom verandering zoveel angst oproept — en waarom dat precies de deur naar echt herstel is"
Mensen die ik ontmoet – zowel individuen als werkgevers – staan aan de poort van verandering. Vele van hun weten diep vanbinnen dat er iets moet veranderen: fysiek, mentaal, emotioneel. Proberen daar ook écht alles aan te doen.
En toch... blijven ze vaak (onbewust) hangen waar ze zijn. Zelfs als ze ziek, uitgeput of ongelukkig zijn, of als verzuim en personeelsverloop toeneemt.
Waarom?
Echte verandering begint niet met hoop, maar met angst. Echte verandering roept existentiële angst op, namelijk:
Angst voor verlies van controle: “Als ik echt ga voelen of veranderen, raak ik kwijt wat ik ken, zelfs als het me ziek maakt.”
Angst voor identiteitsverlies: "Wie ben ik als ik niet meer die harde werker, redder, directeur, zorgzame ouder, loyale werknemer ben?"
Angst voor falen: "Wat als ik ga investeren in mezelf... en het mislukt? Dan ben ik écht verloren."
Angst voor afwijzing: "Als ik echt mezelf laat zien, verlies ik misschien de liefde, erkenning of positie die ik nu nog heb."
Angst voor verantwoordelijkheid: "Als ik herstel, moet ik ook verantwoordelijkheid nemen voor mijn keuzes. Dat is zwaarder dan blijven hangen in slachtofferschap."
Samengevat:
Ziek zijn, uitgeput zijn, of vasthouden aan oude patronen, is pijnlijk
Maar veranderen voelt nóg enger.
En dat geldt óók voor werkgevers:
"Wat als ik preventieprogramma’s inzet en het werkt niet? Dan sta ik als bestuurder zwak."
"Wat als ik écht de cultuur moet veranderen? Dan moet ik zelf veranderen."
"Wat als ik de controle kwijtraak over mensen die leren zelf te voelen, te denken, te kiezen?"
Waarom blijven we hangen in ‘het oude’ ondanks pijn?
Omdat bekende pijn veiliger voelt dan onbekende vrijheid.
Neem bewust de tijd om deze zin te laten landen.
Mensen kiezen niet voor verandering als de pijn van het blijven hetzelfde nog niet groter is dan de angst voor het onbekende.
Of,
We houden ons vast aan datgene wat ons pijn doet, omdat het vertrouwd voelt, niet omdat het goed voor ons is.
Het is normaal dat je aarzelt
Het is normaal dat je aarzelt, je staat aan de poort van iets nieuws. Iedereen die echte transformatie aangaat, voelt deze spanning. Ik heb veel mensen mogen helpen bij de bewustwording van hun angst en deze te overwinnen. Dit was voor vele in eerste instantie geen makkelijke weg. Maar diegenen die het aandurfden kregen daar wel is moois voor terug: welzijn, functionele gezondheid, de beste versie van jezelf, niet overleven maar écht leven, een organisatie waarbij verzuim afneemt, mensen zich aan willen verbinden.
Bij de REAKIRA Herstelacademie laten we mensen en werkgevers hun angst herkennen – en normaliseren. We begrijpen dat:
Het doodeng is om écht te kiezen voor jezelf.
Het moed vraagt om als organisatie te erkennen: wij zijn op sommige vlakken vastgelopen.
Herstel niet alleen kracht vraagt, maar ook het lef om kwetsbaar te zijn.
We verkleinen de eerste stap.
We verlagen de drempel. Indien gewenst niet meteen ‘een traject’ of ‘grote verandering’.
Maar iets laagdrempeliger:
Een kennismakingssessie ("alleen maar proeven, niets moet")
Een herstelworkshop van 1 middag ("ervaren hoe het voelt")
Een reflectie dag voor bestuurders ("de impact van verborgen uitputting op organisaties")
REAKIRA Herstelacademie
We begeleiden mensen en organisaties niet alleen door hun klachten en problemen, maar ook door hun angsten.
Want alleen wie zijn angst onder ogen ziet, kan zijn leven of organisatie écht veranderen.
Niet met snelle trucjes, gefragmenteerde en gestapelde interventies, coaching trajecten.
Niet door symptoombestrijding.
Maar door écht te kiezen voor zichzelf.
Wat maakt jou of de organisatie gezond?
Ben jij – of is jouw organisatie – klaar om die stap te zetten?
Niet morgen, maar nu.
Herstel met lef. Groei met Visie!
Gezonde groet,
Dr. Jeroen de Jong
Founder | DGA