“Ik dacht dat ik nooit meer écht zou kunnen werken”

Fotocredit: iStock Images

Een krachtig en inspirerend ervaringsverhaal dat de unieke aanpak en het succes van de REAKIRA Herstelacademie onderbouwt


Marieke’s verhaal: van totale uitputting naar herwonnen regie

“Op de dag dat ik bij REAKIRA aankwam, kon ik niet eens meer voelen hoe moe ik was,” vertelt Marieke (43). “Mijn hoofd stond altijd ‘aan’, maar tegelijk voelde alles vlak en leeg. Ik was al maanden ziek thuis, had van alles geprobeerd – psycholoog, mindfulness, burn-out coach – maar ik bleef op dezelfde plek vastzitten. Op. Verdwaald in mezelf.”

Burn-out met een dubbele bodem

Marieke werkte als beleidsadviseur. Een drukke baan, twee kinderen, hoge verantwoordelijkheden. “Iedereen zei dat ik alles goed voor elkaar had. En dat was ook zo, aan de buitenkant. Maar vanbinnen? Ik leefde op adrenaline. Als ik wakker werd, voelde ik direct paniek. Op het werk hield ik me groot, thuis ook. Tot ik op een ochtend de kinderen naar school bracht, terug in de auto stapte en opeens de weg kwijt was. Niet in de straat. In mezelf.”

De bedrijfsarts en huisarts spraken van een burn-out. Marieke startte met coaching en deed ademhalingsoefeningen. Daarna nog een traject bij een psycholoog. “Maar ik bleef hangen in mijn hoofd. Alles voelde gefragmenteerd. Ik wilde verder, maar ik wist niet hoe. Toen tipte een collega me over REAKIRA.”

De sprong in het diepe

“Toegegeven: ik vond het doodeng om contact op te nemen met REAKIRA,” lacht ze. “Een residentieel programma? Vier weken weg van huis? Wat als mensen zouden denken dat ik gek was? Ik schaamde me. Toch maar een semi-residentieel programma? Maar tegelijk voelde ik: ik moet hier iets radicaals anders doen.”

“Ik gunde mezelf een maand op de herstelacademie te verblijven. Mijn partner stimuleerde mij ook. Ik meldde me aan, met bonzend hart. De eerste dagen waren intens. Niet omdat het zwaar was, maar omdat ik ineens stilviel. Alles kwam boven. Verdriet. Onmacht. Angst. Maar er was ook iets nieuws: veiligheid. En ruimte.”

De REAKIRA-aanpak: een snelkookpan voor herstel

Dagelijks 5-6 uur aan directe en intensieve begeleiding door een trans disciplinair team – van lichaamswerk en systeemopstellingen tot voedingsadvies, medische verdieping en existentiële reflectie. Alles werd op maat afgestemd met het lichaam als toegangspoort.

“Wat REAKIRA anders maakt? Alles komt samen. Ze kijken naar het hele systeem: hoofd, lichaam, relaties, werk, familie, verleden… Ik voelde me geen ‘patiënt’, maar mens.”

Ze hield tijdens het traject een persoonlijk dagboek bij. Elke dag scoorde ze onder andere op de volgende kernpunten:

  • Lichaamsbewustzijn – “Kan ik voelen wat mijn lichaam nodig heeft?”

  • Mentale rust – “Hoeveel lawaai maakt mijn hoofd vandaag?”

  • Verbinding – “Voel ik contact met mezelf en anderen?”

  • Zelfcompassie – “Ga ik mild met mezelf om?”

  • Zinvolle richting – “Heb ik vandaag iets gedaan wat klopt met wie ik ben?”

De scores werden elke week beter. “Na tien dagen voelde ik voor het eerst sinds jaren: ik ben er weer. Niet omdat het probleem weg was, maar omdat ik mezelf weer begon te herkennen.”

Na zes weken weer volledig aan het werk

Na haar verblijf bij REAKIRA volgde een week thuis re-integratie, afgestemd met haar werkgever. “Ik dacht, en met mij ook mijn leidinggevende, dat het maanden zou duren. Maar ik merkte dat ik niet alleen sterker was, maar ook helderder. Minder bang. Ik begon met de helft van mijn contracturen, en na zes weken start programma werkte ik weer de volledige contracturen.”

Zonder terugval. Zonder schuldgevoel. Zonder schaamte. “Ik werk weer. Ik leef weer. Maar wel anders. Ik ben bewuster. Maak verbinding. Stel grenzen. Ik ben de regisseur. Ik durf te voelen. Mijn lijf voelt anders, beter, en vertelt me welke koers ik ga varen. En als ik uit verbinding raak, weet ik hoe ik terug kan keren.”

“Terugkijkend op 4 weken verblijf bij REAKIRA, zie ik het als een cadeau. Eigenlijk zou iedereen, los van een burn-out of iets anders, minstens één keer in zijn leven een dergelijk traject moeten doorlopen.”

Ze wordt nu een jaar lang naar behoefte begeleid in de nazorg. “Ik voel me niet meer alleen. Ik voel me gedragen. En ik weet: als ik mezelf verlies, hoef ik me niet te verstoppen. Ik mag gewoon zijn wie ik ben.”


Herstel met lef. Groei met Visie!

Gezonde groet,

Dr. Jeroen de Jong

Founder | DGA

Volgende
Volgende

Het brein herstelt mee: hoe neuroplasticiteit ons perspectief op herstel radicaal verandert.